The Power of Goodbye......

Τελικά όλα τα πράγματα στη ζωή μας κάνουν το κύκλο τους.. Αλλά πολλές φορές το αντίο είναι και δύσκολη υπόθεση..

Βέβαια αν είσαι υδροχοάκη συναισθητικό και σε πιάνουν και μλκα τα ευκολά τα κάνεις δύσκολα..

Είχα πολλά χρόνια να πω αντίο με τέτοια άνεση με τέτοια αυτοπεποίθηση !!! Βέβαια τώρα που γράφω το ποστ δεν το έχω πει ακόμα αλλά είναι στα σκαριά η φάση...

Εναμιση χρονο περίμενα τη στιγμη που θα έπαιρνα απόφαση να νικήσω τις ανασφαλειές μου..

Είναι κατόρθωμα να μπορείς να νικάς τις ανασφαλειές σου είναι σαν να κερδίζεις τα 100 μέτρα στους Όλυμπιακούς αγώνες..

Επίσης όταν αφήνεις κάτι και τα έχεις και καλά με τη συνείδηση σου όλα είναι τέλεια ..

Εν ολίγης όμως δεν μπορώ ακόμα να ανακοινώσω τίποτα ακόμα πρέπει να πέσει η βόμβα πρώτα και μετά να γίνει δημόσια ανάλυση..

Δεν θα αργήσει όμως ...

Μπορεί σήμερα ...

Αυριο σίγουρα πιστευω...

Έξοδος...On

Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν μία μέρα ιστορική για μένα..
Βγήκα παγανιά ύστερα από 14 μήνες "εγκυμοσύνες - γέννες - λοχείες" ήταν λιγουλάκι ζόρι η φάση..
Λοιπόν δεν έχει αλλάξει τίποτα έξω τα ίδια και τα ίδια, τα γνωστά λυκόρνια κοινώς φίδια ή αλλιώς μπακούρια σε έκσταση αναζητώντας ταίρι, και επίσης το χειροτερό μου "γκομενες" δήθεν έφριξα λίγο γιατί είχα ξεσυνηθίσει και αυτές οι εικόνες μου προκάλεσαν νευρικό γέλιο..
Βέβαια κατά τις 3 το πρωί μου πάγωσε λίγο το γέλιο γιατί με έπιασε μία κούραση έκλειναν τα μάτια πήγαμε και φάγαμε κιόλας και ήρθε το τέλος...
Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι οι αντοχές σου αρχίζουν και σε εγκαταλείπουν αναλόγως με το τι κάνεις στη ζωή σου..!
Πάντως κατέληξα ότι τελικά εμείς οι γυναίκες θέλουμε και τα παθαίνουμε αφού κάνουμε σαν ηλίθιες όταν βγαίνουμε έξω, ενω ο σκοπός του να βγαίνεις έξω μόνος, είναι ένας να βρείς γκόμενο το παίζουμε και καλά παρθενώπες εξου και το σχόλιο δήθεν που έθιξα παραπάνω..
Και τέλος για άλλη μια φορά επέστρεψα απο βόλτα έπεσα στο κρεβάτι μου και η τελευταία σκέψη μου πριν κοιμηθώ ήταν πόσο ωραία είναι η Αθήνα τη νύχτα..

Ανυπομονησία...!

Τελικά το να περιμένεις κάτι σε αυτή τη ζωή πολλές φορές είναι ευχάριστο και άλλες δυσάρεστο..
Τα συμπεράσματα πολλά .. Ειμαι αχάριστη.. πρέπει να μου συμβούν τα χειρότερα για να εκτιμήσω αυτά που έχω .. χάνω το μέτρο, πολλές φορές την ουσία και αναλωνόμαι σε πράγματα χαζά.. Πάντως η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή όλων μας εκεί ξεχωρίζει ο Αθλητάρας απο την Κολάντζα το ταλέντο έρχετε λίγο δεύτερο...
Όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα αλλά πίσω από όλα αυτά κρύβετε μία πολύ ηλίθια λέξη που την μισώ σαν ο διάολος το λιβάνι "ΥΠΟΜΟΝΗ" σας λέει κάτι αυτό?
Δεν έχω άλλες αντοχές έχω πιάσει "ναδίρ".
Δεν μου αρέσει επίσης το κλάμα, οπότε το κόβω εδώ, ήθελα απλά να ξεσπάσω γράφοντας ευτύχως που σταμάτησα γιατί θα βαριόσασταν να διάβάζετε όσοι διαβάσετε βέβαια..
Θέλω απλά να πω το εξής: όσοι διαβάσετε τούτο το ποστ παρακαλώ πολύ να προσπαθείτε να σκέφτεστε θετικά να μην παραδίνεστε ποτέ σε όποια δυσκολία σας παρουσιάζετε, η ζωή είναι μιά ταινία με έναν πρωταγωνιστή, τον "εαυτό" σας όλοι οι άλλοι είναι κομπάρσοι.. Μόνοι σας θα βρίσκεται την λύση στα πάντα..!
Το ξέρω οτι τα έχω κάνει μπάχαλο όσο αφορά το πόστ δεν βγαίνει νόημα αλλά εντάξει τί να κάνω αυτή είμαι..
Επίσης πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε καλύτερο αυτό που έχει ο άλλος εχω βαρεθεί να το βλέπω και να το ζω καθημερινώς... Τα λέω αυτά γιατί στην πραγματικότητα όλοι λίγο πολύ το έχουμε νιώσει..
Τελοσπάντων περιμένω κάτι να έρθει πολλά χρόνια, και αυτό λέγεται "ευκαιρία" και όσο δεν μου κάθεται όλη αυτή η ανυπομονησία γίνεται δυσάρεστη..


Αυτά ....

ΚΑΛΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΒΑΛΕ ΧΡΥΣΟ ΔΟΝΤΑΚΙ....

Καντε διπλό κλίκ στη φωτό.... Χρυσό δοντι το 2007 ?? Αν είναι δυνατόν

Κοινώνησε το παιδί γιατι μέχρι την Κυριακή ποιος ζεί ποιος πεθαίνει......

Σ.Σ (Θυμάται κανείς το χρυσό δόντι ποιά δεκαετία ήταν της μόδας????)